22 Kasım Çarşamba günü AB Parlamentosu’nda genel kurulda kabul edilen Ambalaj ve Ambalaj Atıkları Yönetmeliği’nin (PPWR) en son taslağı, teklif edilen mevzuata, bazıları muhtemelen tartışmalı olan daha kapsamlı değişiklikler getiriyor.
Birçoğu Avrupa Parlamentosu Çevre Komitesi’nin (ENVI) Ekim ayında önerdiği değişikliklerle uyumlu olan ilk taslaktaki geniş kapsamlı değişiklikler arasında şunlar yer alıyor:
- Üye devlet ve şirket düzeyinde minimum geri dönüştürülmüş içerik ve toplama hedeflerinin sulandırılması
- Biyo bazlı malzemenin potansiyel olarak %50 geri dönüştürülmüş içerik hedefine dahil olarak kabul edilmesi
- Geri dönüştürülmesi zor kağıt ve karton gıdayla temas eden ambalajların kullanımını teşvik edebilecek, geri dönüştürülmüş içerik hedeflerinde ve geri dönüştürülebilirlik değerlendirmelerinde astarlara yönelik muafiyetler
- Ahşap ve mum ambalajlara yönelik geri dönüştürülebilirlik değerlendirmelerinden muafiyetler
- Ambalajlara bisfenol A (BPA) ve per-ve-polifloroalkil maddelerin (PFA) kasıtlı olarak eklenmesine ilişkin yasaklar
- Etiketleme yükümlülükleri ve veri sağlama yükümlülükleri – bilgilerin kamuya açık hale getirilmesi dahil
- Üye devletlerin toplama altyapısını desteklemek için toplanan ücretleri kullanmasını ve üreticileri/distribütörleri geri dönüşüm ücretlerini karşılamaktan sorumlu kılan Genişletilmiş Üretici Sorumluluğu yükümlülüklerinin bir uzantısı
- “Düzenlenmiş değer zincirlerine” doğru bir ilerleme;
- PPWR’yi 2008/98/EC direktifine bağlayan ve mevzuatın kendi geri dönüşüm tanımına bağlanan geri dönüşüm tanımında yapılan diğer değişiklikler
- Zorunlu Mevduat İade Planı (DRS) tekliflerinde yapılan değişiklikler
- “Birden çok kez” yeniden kullanılabilir olması gerekliliğinin eklenmesi de dahil olmak üzere, hedeflerin yeniden kullanılması ve yeniden doldurulması ile ilgili değişiklikler; yeniden kullanım tanımına
- Çevrimiçi perakendecileri PPWR yükümlülüklerinin çoğuna dahil etmek
- Bir “Ambalaj Forumu”nun kurulması; Gelecekteki mevzuatı ve hedefleri incelemek için değer zinciri paydaşlarından oluşur
Mevzuatın, kabul edilmeden önce AB Konseyi ve diğer paydaşlardan gelen tavsiyelerin tartışılacağı üçlü aşamadan geçmesi gerekiyor ve nihai versiyon, Genel Kurul tarafından oylanan versiyondan oldukça farklı görünebilir. En azından çeşitli ambalaj değer zincirlerinin her tarafından hararetli tartışmalara ve lobi faaliyetlerine yol açması muhtemeldir.
Geri Dönüştürülmüş İçerik Hedefleri
PPWR’nin en son sürümü kapsamında en hararetle tartışılan değişikliklerden biri büyük olasılıkla, ENVI’nin biyo bazlı plastiklerin zorunlu geri dönüştürülmüş atıkların %50’sine kadar sayılmasının kabulüne ilişkin önerilen değişikliğinin dahil edilmesidir. Ambalajdaki içerik hedefleri. Bu, ENVI tarafından önerilen değişiklikler kapsamında benimsendiğinde, mekanik geri dönüşüm ve paketleme zincirlerindeki birçok kişi tarafından ağır bir şekilde eleştirilen bir şeydi. Bunun nedeni endüstrinin biyo bazlı plastik zincirinin geliştirilmesini desteklememesi değil, biyo bazlı içeriğin geri dönüştürülmüş içerik olarak kabul edilmesinin potansiyel olarak mekanik plastik zincirine yapılan yatırıma ve geliştirilmesine zarar verebileceğidir. geri dönüşüm zinciri.
Birçok oyuncu potansiyel olarak biyo-tabanlı içerik hedeflerinin olması gerektiğini ancak bunların geri dönüştürülmüş içerik hedeflerinden ayrı olması gerektiğini belirtti. Bununla birlikte pek çok kişi biyolojik atıkları yeniden kullanmasına rağmen biyo bazlı üretimi bir geri dönüşüm türü olarak değil, işlenmemiş bir üretim biçimi olarak görüyor.
Bu hedeflerde, temasa duyarlı plastik ambalajlar için minimum geri dönüştürülmüş içerik hedefi 2030 itibarıyla %10’dan %7,5’e düşürüldü ve gıdayla temas eden malzemelere bu hedefleri karşılama yükümlülüğünden muafiyet tanınmış görünüyor . Ayrıca polietilen tereftalat (PET) olmayan temasa duyarlı ambalajlar için %25 oranında geri dönüştürülmüş içerik hedefi de eklenir. Ayrıca üye devletlerin ambalaj toplama hedeflerini önceki taslakta %90’dan %85’e düşürüyor.
Birlikte ele alındığında, bu değişiklikler önceki hedeflerin önemli ölçüde azalması anlamına geliyor. Bununla birlikte, iddialı olmaya devam ediyorlar ve Avrupa’daki mevcut yapısal eksiklikler göz önüne alındığında, özellikle geri dönüştürülmüş poliolefinler gibi pazarlarda, uygun geri dönüştürülmüş içerik üretimi ve toplanmasında ambalajlama konusunda önemli bir ölçek büyütme gerektirecekler. Sektör tarafından daha sıcak karşılanması muhtemel olan en son sürüm, geri dönüştürülmüş içeriğin hesaplanmasını ambalaj başına esasından, format başına, üretim tesisi başına ve yıl başına ortalamaya kaydırıyor; bu da düzenlemenin uygulanmasını daha pratik hale getirecek.
Yeni sürüm aynı zamanda taslak sürümdeki, Komisyon’un geri dönüştürülmüş içerik hedeflerini kullanılabilirlik eksikliği veya “aşırı fiyatlar” nedeniyle değiştirmesine olanak tanıyan maddeyi de siliyor. özel geri dönüştürülmüş plastiklerden. Komisyon’un 31 Aralık 2025’e kadar piyasaya sürülen geri dönüştürülmüş içeriğin sertifikalandırılması için bir metodoloji geliştirmesi gerekecek.
Astar Muafiyetleri ve Kağıt ve Karton Ambalajlar
Yeni taslağın piyasada tartışmalara yol açması muhtemel diğer alanı ise astarlar, kaplamalar, vernikler, boyalar, mürekkepler, yapıştırıcılar, laklar ve kapaklar için “kompozit ambalaj” tanımlarından muafiyetlerin eklenmesidir. Bu, onları temel “ölçekli geri dönüştürülebilirlik” değerlendirmelerinden ve geri dönüştürülmüş içerik hedeflerinden uzaklaştıracak gibi görünüyor. Bunlar arasında en şiddetli tartışmaya yol açacak olan muafiyetlerdir.
Bunun nedeni, meyve ve sebze ambalajlarında kullanılan oluklu mukavva dışında, gıdayla temas eden karton ve kağıt ambalajların genellikle plastik bir bariyer içermesidir (artık görünüşe göre astar muafiyeti kapsamında muaftır), bu da onu çok katmanlı hale getiriyor ve genellikle geri dönüştürülmesini zorlaştırıyor. Bir bariyerin dahil edilmemesi, kağıdı veya kartonu gıda kirliliğine ve neme maruz bırakacak ve bu da malzemeyi geri dönüştürülemez hale getirecektir. Bununla birlikte, plastik olmayan gıda ambalajı alternatifleri genellikle daha yüksek enerji kullanımına, karbondioksit (CO2) emisyonlarına ve daha yüksek ağırlığa sahiptir (bu da nakliye sırasında daha yüksek emisyonlara ve yakıt tüketimine neden olur).
Geri Dönüşüm Tanımları ve Kimyasal Geri Dönüşüm
Yeni versiyon, ENVI’nin, piroliz bazlı kimyasal geri dönüşüme ilişkin, piroliz yağının AB hukuku kapsamında mevcut geri dönüşüm tanımlarında mevcut olan hedeflere dahil edilip edilmeyeceği konusundaki belirsizliği yeniden ekleyen düzenleme tanımının yeniden ifade edilmesini önerdiğini içeriyor. Bu, orijinal taslağın görünüşte ortadan kaldırmaya çalıştığı bir belirsizliktir.
Ayrıca malzemenin 2008/98/EC kapsamındaki geri dönüşüm tanımını karşılaması gerekliliklerini de ekliyor; bu da piroliz bazlı kimyasal geri dönüşümün yasal statüsünde belirsizlik yarattı. Kimyasal geri dönüşümcüleri her iki tanıma da bağlamak, tanımların nasıl yorumlandığına ve uygulandığına bağlı olarak, Avrupa’da kimyasal geri dönüşümün baskın çıktısı olan piroliz yağının geri dönüştürülmüş malzeme olarak değerlendirilmesini potansiyel olarak daha da zorlaştırabilir.
Genişletilmiş Üretici Sorumluluğu
Değişiklikler, taslakta belirtilen Genişletilmiş Üretici Sorumluluğu ücretlerinden elde edilen fonların, ambalajların toplanması, sınıflandırılması ve geri dönüştürülmesi maliyetlerini finanse etmek için tahsis edilmesini şart koşuyor. Yeterli altyapı eksikliği, değer zincirindeki oyuncular tarafından sıklıkla dile getirilen geri dönüştürülmüş plastikler için ölçeğe ulaşmada sürekli olarak en önemli zorluklardan biri olmuştur.
Büyük ihtimalle memnuniyetle karşılanacaktır. Genişletilmiş Üretici Sorumluluğu (EPR) önerileri kapsamında toplanan bilgilerin çevrimiçi ve ücretsiz olarak kamuya açıklanmasına ilişkin gerekliliklerin daha az memnuniyetle karşılanması muhtemeldir. Yeni taslak, aynı zamanda, ilk taslağın bir parçasını oluşturan atık toplama ve altyapı maliyetlerine ek olarak, atıkların daha sonraki taşınması ve işlenmesini de kapsayacak şekilde EPR maliyetlerini genişletecektir.
